Briefje voor februari


Lieve februari,
Je luchten waren het grootste deel van de tijd blauw en onbewolkt. Niet alleen hier in Nederland maar ook in Oostenrijk was dat het geval. Er stond alleen wel wat tegenover, vrieskou. Tijdens onze vakantie in Oostenrijk in je eerste week lag de temperatuur continu onder het vriespunt. Het mocht de pret niet drukken. We reden in 10 uur naar Voralberg en stapten daar met het hele gezin op ski's en snowboards. De eerste uren bestonden vooral uit pijn, het is altijd even puzzelen voordat alle bindingen goed ingesteld zijn en alle outfits echt kou bestendig zijn. Daarna ging het weer als vanzelf. Iedere ochtend vertrokken we dik ingepakt naar de piste. Met de helft van het gezelschap vormde ik team mooiweersporters, wij focusten ons naast meters maken ook op het drinken van genoeg koffie en het nemen van voldoende rust (lees: met je gezicht in de zon zitten of met je dikke reet wat langer in bed blijven liggen). 's Avonds keken we films, series of de Luizenmoeder om vervolgens rond 21:00 te concluderen dat het al voelt als 00:30 en we dus maar besloten om op tijd naar bed te gaan. 

Ik was er dus een fijne week tussenuit maar had eigenlijk helemaal geen vakantie. Ik had al berichten opgevangen dat het een erg drukke periode zou worden voor mijn studie en dus spendeerde ik mijn dag van thuiskomst met het teruglezen van colleges en het bijwerken van mijn agenda (over vier dagen stond mijn eerste presentatie alweer op de planning). Na een dag leek die hele vakantie alweer mijlen ver weg en was ik volledig verdiept in de wereld van media systems en organizational communication. De komende periode staat lekker bol van de deadlines maar ik merk dat ik dat eigenlijk wel prettig vind. Wanneer ik in een zee van tijd word gegooid met nauwelijks deadlines of verplichting (zoals de vorige acht weken) voel ik me altijd een beetje verloren en bovenal nutteloos. Ik vind het fijn om iets om handen te hebben, ik werk lekker met deadlines en bovendien blijf ik nu verdiept in de lesstof in plaats van ieder college volledig af te dwalen naar kattenmemes. Dit voelt ook zeker niet verkeerd nu ik de laatste tijd steeds vaker een 'wow, vet interessant'-moment ervaar wanneer ik naar m'n docenten luister.

Je vrijdagen waren voor grote feestjes. Op 16 februari stond ik een hele dag in de keuken om met mijn lichtingsgenootjes een kerstdiner (ja, echt) neer te zetten voor mijn dispuut. Dat was leuk maar ook een gigantische berg werk. Aan het eind van de avond waren we dik tevreden over wat we hadden neergezet maar ook totaal uitgeput. Mijn voeten leken uit elkaar te vallen van de pijn en ik kon alleen maar denken aan mijn bed dat ik uiteindelijk pas om 3:00 bereikte. Een week later vond mijn eerste studentenverenigingen-gala ooit plaats (many more to come, for sure). Samen met Lars stond ik om 16:00 al opgedoft in Delft om naar een geheime locatie te gaan. Die geheime locatie bleek in Rotterdam te zijn (the irony) en was machtig mooi. We dineerden terwijl we luisterden naar eindeloze speeches en dansten daarna de nacht in op een boot die ons onder de Erasmusbrug door vaarde. Iedereen zag er strak uit in lange jurken en rokkostuums. We leefden voor één avond als koningen en koningen (het mocht ook wat kosten) en dat parallelle universum was een fantastische ontsnapping van de realiteit. Want ook al was februari een prima maand, voelde het niet altijd even prima. Mijn zoektocht naar een kamer in Rotterdam is nog altijd onvoltooid en dat maakt dat ik me soms een beetje ontheemd voel. Leven in twee steden tegelijk kost enorm veel energie en geen van beide voelt echt als thuis. Ik zette mijn zoektocht gewoon voort de afgelopen weken maar mijn ongeduld wordt steeds groter en vreet me soms op. Zo vergeet je soms om te kijken naar wat je al hebt en hoe prima dat eigenlijk is. Soms valt er gevoelsmatig niet zoveel te relativeren. Soms wordt je onrustig van blijven waar je bent, daar waar het goed is.

Zo werkte ik mezelf door je dagen heen, februari. Je was prima maar niet altijd om over naar huis te schrijven (maar dat geeft niet want dat was je vorig jaar wel) . Geef het stokje maar door en laat je temperaturen thuis want ik houd helemaal niet van thee. 

Reacties

Populaire posts